nous, les pélerins du désert, noi, pelerini ai deșertului
אנו, עולי הרגל של המדבר,
בצלליות שלנו רועד גוף,
לפנינו הולך צל.
המדבר, בערותו המעורפלת, עומד על המשמר,
צמא.
האופק כל-כך קרוב,
האופק בכל מקום -
אופק הצמא.
אנו, עולי הרגל של המדבר,
שומעים את קריאתו:
הד מקדם את קולנו החרוך,
הצלליות מסתובבות לאחור,
הקול כשממה חוזר על עקבותיו.
האור מתרכז -
מוחק צלליות.
הקולות מתחדדים -
מוחקים הדים.
נשארים
הד-אור
צל-קול
His skin...white as the purest snow,
Her eyes...darker than darkness itself,
My heart...silent beats below,
Your wings...bare the grace of an elf...
His eyes...blinded, eternaly...searching,
Her skin...beholdes divine parfume...spreading,
My wings...above you...covering,
Your heart...next to mine...feeling.
Les poissons mordent
Ton contour mouvant.
La Lune, dans l’eau
Traversée par des poissons
Coule avec le fleuve vers la mer
Et croise l’ombre des arbres qui se reflètent dans les vagues.
Liée à la foret,
Une barque saute sur les ondes.
La respiration pousse la nuit vers les berges.
Comentarii aleatorii